Αυτό που προσπαθούμε είναι να κάνουμε πιο γόνιμα και εύφορα τα εδάφη και όχι να λιπάνουμε κατευθείαν την ελιά με κάποιο χημικό συνθετικό λίπασμα. Μακροπρόθεσμος στόχος μας, είναι να έχουμε μια γόνιμη, πλούσια, υποδομή εδάφους, όπου μέσα του θα αναπτυχθεί μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας και θα δημιουργηθεί ένα οικοσύστημα με κυρίαρχο δέντρο την ελιά η οποία και θα καρπωθεί τα μέγιστα ωφέλη.
Για να το καταφέρουμε αυτό χρησιμοποιούμε τις παρακάτω σύγχρονες τεχνικές της βιολογικής και φυσικής καλλιέργειας.
Σύμφωνα με την γεωπονική θεωρία, αναλόγως πόσα φύλλα, ξύλο και καρπό έχουμε αφαιρέσει από μία ελιά κατά την διάρκεια της χρονιάς με κλαδέματα και συγκομιδή καρπού, αντίστοιχα πρέπει να του προσθέσουμε Αζωτο (Ν), Φώσφορο (P) και Κάλιο (Κ) ώστε να τα
αναπληρώσει.
Για παράδειγμα για κάθε 100kgr φύλλων που έχουμε αφαιρέσει απαιτούνται 1Kgr Αζωτο - 0,25Kgr Φώσφορος - 0,6Kgr Κάλιο.
Για 100Kgr ξύλου που αφαιρείται με κλαδέματα απαιτούνται 0,8Kgr Αζωτο - 0,3Kgr Φώσφορος - 0,4Kgr Κάλιο.
Για κάθε 100Kgr καρπού ελιάς που συλλέγονται απαιτείται να αναπληρωθούν με 0,9Kgr Αζωτο - 0,2Kgr Φώσφορο - 1Kgr Κάλιο.
Ένα μέρος των στοιχείων αυτών προσπαθούμε να τα πάρουμε από τα ίδια τα υποπροϊόντα της ελιάς και του χωραφιού ανακυκλώνοντάς τα με φυσικό τρόπο.
Για να το καταφέρουμε αυτό χρησιμοποιούμε τις παρακάτω σύγχρονες τεχνικές της βιολογικής και φυσικής καλλιέργειας.
Για παράδειγμα για κάθε 100kgr φύλλων που έχουμε αφαιρέσει απαιτούνται 1Kgr Αζωτο - 0,25Kgr Φώσφορος - 0,6Kgr Κάλιο.
Για 100Kgr ξύλου που αφαιρείται με κλαδέματα απαιτούνται 0,8Kgr Αζωτο - 0,3Kgr Φώσφορος - 0,4Kgr Κάλιο.
Για κάθε 100Kgr καρπού ελιάς που συλλέγονται απαιτείται να αναπληρωθούν με 0,9Kgr Αζωτο - 0,2Kgr Φώσφορο - 1Kgr Κάλιο.
Ένα μέρος των στοιχείων αυτών προσπαθούμε να τα πάρουμε από τα ίδια τα υποπροϊόντα της ελιάς και του χωραφιού ανακυκλώνοντάς τα με φυσικό τρόπο.
Μετά το ελάχιστο κλάδεμα που έχουμε κάνει, από τα κλαδιά που έχουμε κόψει, αφαιρούμε τα "χοντρά" ξύλα (ως καυσόξυλα) και τα υπόλοιπα μικρά κλαδιά και φύλλα τα θρυματοποιούμε και τα διασκορπίζουμε μέσα στο χωράφι. Έτσι τα περισσότερα παράγωγα του κλαδέματος τα επιστρέφουμε πίσω στο χωράφι σαν μητρική οργανική ύλη. Με τον καιρό θα αποσυντεθούν και θα εμπλουτίσουν το έδαφος. Αποφεύγουμε να καίμε άσκοπα τα υπολείματα των κλαδεμάτων, το κάνουμε μόνο σε περίπτωση που έχουμε πληγεί την προηγούμενη χρονιά από κάποια μυκητολογική ασθένεια (γλοιοσπόριο, κερκόσπορα, κυκλοκόνιο, βερτισιλλίωση).
Το καλοκαίρι επίσης καταστρέφουμε τα ζιζάνια με τον καταστροφέα οπότε παραμένουν και αυτά στο χωράφι για να σαπίσουν ως νέα οργανική ύλη που το εμπλουτίζει.
Ταυτόχρονα για να καλύψουμε τις ανάγκες των δέντρων σε άζωτο, χρησιμοποιούμε την Χλωρή Λίπανση με αζωτοδεσμευτικά. Έχουμε σπείρει από τον Νοέμβρη (με το χέρι, πρόσωπο στις μεγάλες ρίζες μόνο και σε μερικά σημεία του χωραφιού που αναπτύσσονται ενοχλητικά ζιζάνια), ψυχανθή (βίκο, μπιζέλι, κουκιά, λούπινα, αγριοτριφύλλι, κ.α) τα οποία καταστρέφουμε πάλι την άνοιξη πρόχειρα με το θαμνοκοπτικό.
Για την σπορά των αζωτοδεσμευτικών δεν φέρνουμε καλλιεργητή ή φρέζα και προσπαθούμε να βάλουμε και άγρια αζωτοδεσμευτικά ώστε σταδιακά να εγκατασταθούν στον ελαιώνα και την επόμενη χρονιά να έχει λιγότερη δουλειά. Ούτε και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια του χωραφιού. Σπέρνουμε μόνο γύρω γύρω από τις πολύ μεγάλες ελιές. Επίσης για την καταστροφή τους δεν φέρνουμε καταστροφέα την Άνοιξη. Ούτε και μπαίνουμε σε έξοδα και κόπο να τα ενσωματώσουμε στο έδαφος, τα κόβουμε με το θαμνοκοπτικό. Το άζωτο που έχει δεσμευτεί στις ρίζες των ψυχανθών, αφού κοπεί και σαπίσει το φυτό, θα είναι διαθέσιμο για τις ελιές. Κάνουμε πρόχειρα την δουλειά αυτή, γιατί ούτως η άλλως στα μέσα του καλοκαιριού θα τα περάσουμε όλα, μία και καλή, με τον καταστροφέα.
Για την σπορά των αζωτοδεσμευτικών δεν φέρνουμε καλλιεργητή ή φρέζα και προσπαθούμε να βάλουμε και άγρια αζωτοδεσμευτικά ώστε σταδιακά να εγκατασταθούν στον ελαιώνα και την επόμενη χρονιά να έχει λιγότερη δουλειά. Ούτε και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια του χωραφιού. Σπέρνουμε μόνο γύρω γύρω από τις πολύ μεγάλες ελιές. Επίσης για την καταστροφή τους δεν φέρνουμε καταστροφέα την Άνοιξη. Ούτε και μπαίνουμε σε έξοδα και κόπο να τα ενσωματώσουμε στο έδαφος, τα κόβουμε με το θαμνοκοπτικό. Το άζωτο που έχει δεσμευτεί στις ρίζες των ψυχανθών, αφού κοπεί και σαπίσει το φυτό, θα είναι διαθέσιμο για τις ελιές. Κάνουμε πρόχειρα την δουλειά αυτή, γιατί ούτως η άλλως στα μέσα του καλοκαιριού θα τα περάσουμε όλα, μία και καλή, με τον καταστροφέα.
Περιστασιακά ρίχνουμε μικρές ποσότητες από στάχτη, φύκια και κομπόστ στο έδαφος για να το εμπλουτίσουμε σε ιχνοστοιχεία, άζωτο, φώσφορο και κάλιο που είναι απαραίτητο για την καρποφορία και την ελαιοπεριεκτικότητα της ελιάς. Όποτε τα βρίσκουμε τσάμπα, τα ρίχνουμε. Δεν έχουμε κάποιο στάνταρ πλάνο. Την στάχτη την ρίχνουμε σε πολύ μικρά δέντρα ενώ τα φύκια σε μεγάλα δέντρα. Τα φύκια τα βάζουμε όπως είναι χωρίς να τα ξεπλένουμε. Σε μικρές ποσότητες δεν μπορούν να αυξήσουν την αλατότητα ενός τεράστιου χωραφιού. Τα φύκια που έχουν ξεβραστεί στην ακτή και είναι μέρες έξω, είναι ξεπλυμένα από αλάτι και ιχνοστοιχεία και μπορούν να δώσουν μόνο οργανική ύλη στο χωράφι. Το κομπόστ το προσθέτουμε μόνο σε μικρά δέντρα.
Και τα υπολείμματα του ελαιοτριβείου είναι πολύ χρήσιμα για την ελιά και μπορεί να τα αφομοιώσει. Τα φύλλα της ελιάς που μαζεύονται σε μικρά βουναλάκια έξω από το ελαιοτριβείο μπορούν να διασκορπιστούν πάλι μέσα στον ελαιώνα. Προσοχή όμως, μόνο μέσα στον ελαιώνα, σε οποιαδήποτε άλλη καλλιέργεια θα την 'καψει'. Τα λύματα που παράγονται κατά την ελαιοποίηση και αυτά μπορούν να γυρίσουν πίσω στο χωράφι ως υγρολίπανση. Το κουκούτσι της ελιάς και αυτό μπορεί να διασπαστεί με μεγάλη ευκολία από το σύστημα των μικροργανισμών κάτω από την ελιά. Προσοχή μην τα ρίξετε αλλού (εκτός ελιάς) γιατί θα 'κάψετε' τα υπόλοιπα φυτά.
Και τα υπολείμματα του ελαιοτριβείου είναι πολύ χρήσιμα για την ελιά και μπορεί να τα αφομοιώσει. Τα φύλλα της ελιάς που μαζεύονται σε μικρά βουναλάκια έξω από το ελαιοτριβείο μπορούν να διασκορπιστούν πάλι μέσα στον ελαιώνα. Προσοχή όμως, μόνο μέσα στον ελαιώνα, σε οποιαδήποτε άλλη καλλιέργεια θα την 'καψει'. Τα λύματα που παράγονται κατά την ελαιοποίηση και αυτά μπορούν να γυρίσουν πίσω στο χωράφι ως υγρολίπανση. Το κουκούτσι της ελιάς και αυτό μπορεί να διασπαστεί με μεγάλη ευκολία από το σύστημα των μικροργανισμών κάτω από την ελιά. Προσοχή μην τα ρίξετε αλλού (εκτός ελιάς) γιατί θα 'κάψετε' τα υπόλοιπα φυτά.
Τέλος κάθε 3 χρόνια, προσθέτουμε θεϊικό καλιομαγνήσιο, με την μορφή φυσικού πετρώματος. Είναι λίπασμα της βιολογικής γεωργίας.
Έτσι με τους παραπάνω τρόπους, καταφέρνουμε να εμπλουτίσουμε το έδαφος και να το κάνουμε πιο γόνιμο. Από το έδαφος μετά, μακροπρόθεσμα, αργά και σταθερά, θα τραφούν οι ελιές με φυσικούς τρόπους χωρίς χημικά συνθετικά λιπάσματα και με μικρότερο τελικά κόστος από τις τεχνικές της συμβατικής γεωργίας.
